GROEPS GESPREKKEN
LOTGENOTENGESPREK
Als je te maken hebt met rouw of je verliest een dierbaar iemand, of je krijgt een ernstige ziekte, kan een groepsgesprek met lotgenoten erg fijn zijn.
Ergens op een mooie plek in Horst aan de Maas. En begeleid door mensen die dit met hart en ziel en veel liefde doen.
Wij, Marius Janssen en Toon Emonts willen dit graag doen.
WEER OP EIGEN KRACHT
In hetzelfde schuitje zitten, hoewel geen enkele situatie dezelfde is.
Het kan helpen als iemand ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt. Je begrijpt elkaar wellicht gemakkelijker en voelt aan wat er van binnen allemaal speelt.
En wat er diep van binnen allemaal speelt kan heel verwarrend zijn. Het kan variëren van verdriet tot ontkenning, woede, frustratie, medelijden, schuldgevoel en onmacht.
Hoe vind je nu weer je eigen kracht?
WAT GAAN WE DOEN?
Je meldt je aan bij ons, Toon of Marius. En we maken kennis om te kijken wat past.
We starten met minimaal 5 personen in een groep
- 6 x bijeenkomst van 1,5 uur
- Ergens op een locatie in Horst aan de Maas
- Om de koffie en de thee te kunnen betalen, vragen we een vrijwillige bijdrage.
Om mee te doen met een lotgenotengroep is het belangrijk dat je in staat bent om te luisteren. Als luisteren nog niet mogelijk is omdat het nog allemaal te heftig is, dan is mogelijk persoonlijke en individuele begeleiding beter op zijn plaats. In dit geval zoeken we via ons netwerk naar een andere manier van hulpverlening.
Alles wat gezegd wordt blijft binnen de vier muren. Iedereen komt aan bod en niemand hoeft iets te zeggen of te delen als hij of zij daar niet aan toe is of daar geen behoefte aan heeft.
Wij begeleiden de gesprekken
Ineens stort je wereld in ! Het bericht van het overlijden van ’n geliefd persoon slaat in als ’n bom. Ontkenning- boosheid-onwerkelijk-schuldgevoel-onmacht-chaos in hoofd en lijf-overleven. En nog vele andere emoties verdringen zich om voorrang. In de loop van de maanden is overleven het parool; 1000 en 1 ding moeten geregeld worden. Je drijft nog op oude energie en moet zien dat je weer nieuwe energie aanmaakt. Maar hoe doe je dat? Ik, Toon, zelf een zoon verloren in 2002, heb gemerkt dat hier geen “routekaart” voor bestaat; maar dat je dit zelf en in je eigen tempo mag uitzoeken. Bij dat uitzoeken hebben o.a. lotgenoten voor mij ’n belangrijke steun gevormd. Bij hen herkende ik vele dagdagelijkse dingen. We leerden gevoelens en emoties te uiten, te herbeleven in plaats van ze weg te drukken. Een half woord was vaak voldoende. Wij spraken dezelfde taal. Ook zij hebben hun steentje bijgedragen in het na jaren weer terugvinden van mijn eigen kracht. Nu kan ik zeggen dat ik het verlies met me mee kan dragen en de zin ván het leven en de zin ín het leven heb terug gevonden. Lotgenotencontact geeft steun. Aan alle mensen, die een dierbare hebben verloren. Én aan alle mensen die te maken hebben met kanker en steun kunnen gebruiken.
Ineens stort de wereld in! Alles voelt anders. Oneindig verdriet, en veel tegenstrijdige gevoelens wisselen elkaar af. Radeloos en soms besluiteloos komt er bovenop. In contact met lotgenoten kunnen mannen en vrouwen de verhalen van de ander herkennen. Deze herkenning is de kern van steun die dan ervaren wordt. Het mooie van een lotgenotengroep is dat er geen “deskundige” is die de wijsheid beheert. De gespreksleiders bewaken de veiligheid en de privacy. De kracht en de steun komt van andere deelnemers en dat is zó waardevol. Het gevoel ontstaat dat je er niet alleen voor staat, omdat anderen hetzelfde meemaken. Deelnemers ervaren dus dat ze anderen tot steun zijn terwijl ze zelf steun zochten. Ik heb jarenlang het voorrecht gehad dat ik lotgenotengesprekken mocht begeleiden.
Ook ik weet wat rouwen is. Helaas, want ik mis mijn man. En tegelijkertijd ben ik ook dankbaar dat ik mag rouwen. Want ik ben ook blij met het gegeven dat ik zo’n bijzondere, lieve, krachtige partner had (en in mijn gedachten nog steeds heb). Ik woon in Swolgen en heb jaren gewerkt als eindverantwoordelijke in zorginstellingen. Het leiden van groepsgesprekken is wat ik nu het liefst doe. Niks fijner om lotgenoten te ondersteunen bij rouw en verlies.
